Prostaatkanker: de ultieme onmacht
Door Dr Eduard Van den Bogaert
Interview door Bernard Deloupy
Uit het Frans vertaald door een vrijwilliger
We weten dat een ziekte ons overkomt in een specifieke context (tijd en ruimte), in een deel van ons lichaam, in connectie met een zeer precieze zone in de hersenen en gelinkt aan een gevoel en zeer precieze overtuigingen. Ze ontstaat dus niet per toeval, maar is een gedrag dat ontstaat in antwoord op een bepaalde verandering in onze omgeving. Ze maakt ons onvermogend op bepaalde vlakken maar brengt ook nieuwe capaciteiten mee om onze overlevingskansen te doen stijgen, om nieuw te leven.
Zoals voor elke kanker, bevat de prostaatkanker een bio-logica. Of deze zich nu situeert op het niveau van de invariante, of op symbolisch vlak, het biomedisch ontcijferen ervan is nuttig om het beter te kunnen voorkomen, te verzorgen, en de zelf-heling ervan te kunnen bevorderen.
Ik stel je een mytho-bio-logische benadering op 9 niveaus voor: het zoeken naar de rode draad (mythos) van leven (bios) die alle beschikbare kennis (logos) verbindt ten aanzien van deze ziekte.
Eerste niveau: De omgeving
We beginnen de zoektocht door ons te buigen over de omgeving waarin de prostaatkanker zich ontwikkelt.
Zich situerend rond de urethra en achter de zaadblaasjes, is de prostaat het equivalent van de melkklieren bij onze voorouderlijke zoogdieren. Hij is op dezelfde plaats gelegen in het menselijk lichaam.
Prostaatkanker bij de man komt overeen met borstkaker bij de vrouw.
De neuronen van de prostaatklier zijn gesitueerd in de hersenstam, het deel van de hersenen dat geërfd werd van de vissen, de allereerste levende zeewezens.
In verband met de ruimtelijke omgeving; het zijn de 2 kankers die het meest verspreid zijn in het Westen. In Afrika, Japan en Vietnam daarentegen zien we weinig prostaat- en borstkankers, tenzij bij emigranten.
In dit laatste geval is de mens verplicht zijn land te verlaten omwille van socio-economische redenen. Hij heeft gefaald in zijn taak als hoofd van de familie, kostwinner en beschermer. Dit houdt een verhoogd risico op prostaatkanker in.
De vrouw moet de haard verlaten om het gebrek van de man aan te vullen. Dat veroorzaakt een nest-conflict en aldus een verhoogd risico op borstkanker.
Wat de tijdelijke omgeving betreft: 40% van de mannen van meer dan 50 jaar ontwikkelen een prostaatadenoom.
Tweede niveau: het inwendige gedrag
Als symptomen stellen we allereerst een leeftijdsgebonden involutie (vermindering) van de prostaat vast. De secundaire vergroting (goedaardig of kwaadaardig) veroorzaakt een verhoogde druk in het perineum, met vernauwen van de urethra (urinebuis) en plasproblemen ten gevolg. Soms gaat het gepaard met pijn en bloedverlies bij ejaculatie (zaadlozing).
De verhoging van het PSA (Prostate Specific Antigen) is het signaal dat er een prostaatlijden aanwezig is. Maar dat hoeft daarom nog niet te betekenen dat een kanker is begonnen.
Het PSA is teken van een ontsteking, de vertaling van een conflict met de echtgenote, de baas of geld. In feite is de prostaat een orgaan van relatie, verleiding, zoals de borsten dat zijn voor de vrouw. Daarenboven is de functie van de prostaatklier het produceren van prostaatmelk. Hij maakt ook een natuurlijk antisepticum (ontsmettingsmiddel) aan die de onzuiver geachte genitale wegen kan reinigen.
De verschillende gedragingen van de prostaatklier zijn de volgende:
- Goedaardige prostaathyperplasie (vergroting): abnormale aangroei van cellen, ten gevolge van een ontregelde celdeling, zonder pathologische celstructuur of celwerking.
- Prostaathypertrofie (teveel aan voeding) van de prostaat: buitensporige ontwikkeling
- Prostaatadenoom: niet-tumorale aangroei
- Prostaatmetastase: vermeerdering van cellen
- Abces van de prostaat
- Prostatitis: ontsteking of infectie van de prostaat
Complicaties kunnen divers zijn:
- Urineretentie want als er onvoldoende druk is om het obstakel van de vernauwde urinebuis te overwinnen, zal de blaas zich sneller vullen en is er vaker drang om te gaan plassen.
- Chronische nierinsufficiëntie bij langdurige retentie
- Nachtelijke incontinentie als de blaas zich niet kan ledigen
- Aanwezigheid van stenen in de blaas door het fenomeen van stase
- Secundaire infecties aan de urinair apparaat: cystitis (blaasontsteking), pyelonefritis (ontsteking van nier en nierbekken), orchi-epididymitis (ontsteking van teel- en bijbal) en vesiculitis seminalis (ontsteking van de zaadblaasjes)
Derde niveau: de (on)vermogens / de (in)capaciteiten
De prostaat is te vergelijken met vruchtvlees dat de zaden (spermatozoïden) voedt.
De klier speelt een rol in de voortplanting. Bij de ejaculatie, bestaat 30% uit deze licht alkalische melk. Het beschermt de zaadcellen wanneer ze in de zure vagina terechtkomen. De prostaatmelk bevat ook een samenklittend enzyme dat de massa van het sperma verhoogd, zodat er meer kans is om in de baarmoederhals te geraken.
De prostaatmelk bevordert de beweeglijkheid van de zaadcellen, zoals commando’s uitgestuurd om het doel te raken, in geval van ovulatie (eisprong).
De cellen van de prostaatklier vinden hun oorsprong in het endoderm. Dit betekent dat de prostaatkanker een tumor is, gelinkt aan een actief conflict waarbij de voortplanting deel uitmaakt van de vitale functies.
De cellen van de prostaatklier hebben het vermogen om prostaatmelk aan te maken. Zoals de moedermelk de zuigeling voedt en beschermt, zo voedt en beschermt de prostaatmelk de zaadcellen bij de ejaculatie.
Als er een kanker van de prostaat ontstaat, verhoogt het aantal cellen in de klier om nog meer melk aan te kunnen maken. Met een grotere hoeveelheid melk kan hij des te beter zijn vrouw-kind, kinderen en kleinkinderen beschermen. En in de symbolische afleiding hieruit: zijn vaderland.
In de nasleep van een chirurgische ingreep, kan de man seksueel impotent worden, door de aantasting van de bezenuwing voor de erectie. Dat versterkt het conflict van onmacht nog meer, door het verlies van zijn erectiele, voedende en beschermende vermogens/capaciteiten. Onthouding werkt ook stase, inflammatie en het risico op kanker in de hand.
Zie casus N°1: Josef, schrijver-verleider
Vierde niveau: de conflictueuze gevoelens en de pathogene (ziekmakende) emoties
De man, in het onvermogen om zijn kinderen, familie en vaderland te voeden en te beschermen, ontwikkelt een overlevingsstrategie: hij compenseert of fantaseert.
De supporter of absolute fan van een artiest is een man die leeft via een ander. Hijzelf is passief maar ondersteunt zijn helden, zijn voetbalkoningen of popkoningen onvoorwaardelijk. Zoveel idolen, supermannen en helden met almacht en charisma om te verafgoden.
Het kan ook een vader of grootvader zijn, onmachtig om eten aan te brengen in zijn hoedanigheid van primitieve jager; onvermogend om zijn vrouw te beschermen en zijn kinderen en kleinkinderen in het nest.
Het kan evengoed een (ver)slaaf(de) zijn die er niet meer in slaagt zijn mannelijke functies op te nemen en zich dwangmatig in een verslaving stort: alcohol, drugs of medicijnen, werk, sport of spel.
Het kan ook een man zijn die verlaten werd door zijn vrouw die hij lange tijd gevoed en beschermd heeft.
Het kan tenslotte ook een man zijn die een kind heeft bij een vrouw met een leeftijd van een biologisch kind uit een eerdere verbintenis.
Zie casus N°2: Gerard, de slecht verzekerde verzekeraar
Voor dr. Ryke Geerd Hamer, komt prostaatkanker voort uit een onrein seksueel conflict. Men bevindt zich niet binnen de voor zichzelf opgelegde seksuele norm ten overstaan van zijn partner, kinderen en kleinkinderen. De kanker kan ook tussenkomen wanneer een man een kind heeft verloren en er een ander, sterker machtiger wil maken, die in staat zal zijn te overleven, door ervoor een voedende melk te maken.
Een man die de geboorte van zijn kind bijwoont, kan evengoed een prostaatkanker ontwikkelen door getuige te zijn van de episiotomie, een insnede die gemaakt wordt in het perineum van de moeder van zijn kind om de geboorte te vergemakkelijken. En als hij onmachtig was om het geslacht van zijn vrouw te beschermen, geslagen door het verloskundig geweld, bloederig en gekneusd. Dit alles wordt weliswaar bepaald door de intensiteit en de herhaling van deze visie maar het trauma is er.
Het kan ook gelinkt zijn aan het vermogen om zijn eigen onvermogen aan te vullen. Een man op leeftijd, in relatie met een veel jongere vrouw, kan een prostaatkanker ontwikkelen om de leeftijdsgebonden tekorten van de prostaat aan te vullen.
Zo ook voor Paul wanneer hij zich verplicht voelt, zich in de plaats van zijn zoon te stellen die gehandicapt werd door een ongeval of scheiding.
Een prostaatkanker kan ook ontstaan bij een vader die zich zorgen maakt over zijn nakomelingen als hij zou komen te overlijden: jonge kinderen, mindervalide, onwettige, …
Vijfde niveau: De overtuigingen, waarden en het mentale
De man kan een negatief beeld over zichzelf gaan ontwikkelen en denken dat hij niets meer waard is. Hij is niet meer viriel (Latijn vir: machtig). Het mooiste voorbeeld is dat van Primo Levi in zijn boek “Se questo è un uomo” (in het Nederlands vertaald als “Eens was ik een mens”), gewijd aan de concentratiekampen..
Zelfs al bestaan er geen officiële statistieken over dit onderwerp - om evidente politieke redenen - mannen die verplicht ten oorlog moesten trekken, emigreren of koloniseren en die verslagen of overwonnen terugkeerden, voelen zich immens vernederd en gedevalueerd als man.
Hier wordt het transgenerationeel geheugen van de landbewerker aangesproken, die werd vernederd en behandeld als zijnde niets waard, door de jager-voeder en de soldaat-beschermer.
Vooral na de twee wereldoorlogen die dood en fysieke en psychische verminking teweeg brachten bij tientallen miljoenen mannen, onmachtig om Europa te beschermen tegen de gewelddaden en de voedseltekorten door de Duitse invasie.
De overlevenden kregen te maken met een ernstige vorm van posttraumatische stress. Een aandoening die in die tijd totaal verwaarloosd werd, maar die gelukkig meer bestudeerd wordt sinds de terugkeer van de Vietnamveteranen.
Een gelijkaardig trauma trof de mannelijke bevolking van de Verenigde Staten naar aanleiding van de aanslagen van 11 september door hun onmacht om hun land te beschermen tegen de terroristische agressie en de junkfood.
Dit geldt ook voor de mannelijke Europeanen die verslagen werden door de Duitse bezetters en daarna hun vrouwen zagen verleid worden door de Amerikaanse, Canadese, …. bevrijders.
Vanuit een algemeen standpunt hebben deze oorlogen een negatief beeld geschapen van de man die doodt, verkracht, en de vrouw van zijn vijand bezwangert. Want verkrachting is een psychologisch oorlogswapen geworden, bedoeld om de vijand te verzwakken. De prostaatmelk van de soldaat, verkrachter en moordenaar, wordt toxisch. Mannen van wie de vrouwen (slachtoffers) gevallen zijn voor de viriele charmes of gewelddaden van de bezetters (beulen) of van de bevrijders (redders) hebben een grote devalorisatie ervaren.
Mannelijke Pieds-noirs (Fransen die in Algerije verbleven) die na de Algerijnse onafhankelijkheid in 1962 terugkeerden naar Frankrijk, zouden 3x meer kankers ontwikkeld hebben dan hun evenknie in Parijs in de jaren volgend op hun vertrek. Een opmerkelijke vaststelling was dat vooral een populatie in het zuiden getroffen was, een bevolking erg doordrongen van de cultuur met een iconische pater familias, een dominante man en beschermer van de stam.
De prostaat komt van hetzelfde embryonale endoderm weefsel als de primitieve nieren. Het reageert zoals de nieren op een conflict van de vluchteling die alles, behalve zijn leven verloren heeft.
Zij die nederig en eerlijk hun inzinking via zachte emoties kunnen uiten, hebben meer kans op genezing en minder kans op herval. Daarentegen kunnen de macho’s en vechtersbazen, die hun trauma verbergen, beter van kortbij gevolgd worden.
Zesde niveau: De identiteit
Etymologisch betekent pro-staat “ wat rechtop staat, voorwaarts, op kop”. Vandaar: de prostaat situeert zich aan de basis en voor de blaas.
In de Oudheid stelden de viriele en moedige leiders zich steeds voor hun gevechtstroepen op. Later vatten ze op meer laffe wijze post achter het front, in een schuiloord en sturen ze de echte, machtige mannen naar het bloedbad.
Zevende niveau: Het project
De prostaatkanker kan een aanmoediging zijn om de heuvel weer te beklimmen, om zich op te richten (erectie), zijn machtige kracht te hervinden wanneer alles is ingestort en tot niets herleid.
Het meest geschikte beeld is dat van een ijzeren hand (de erectie van de penis komt overeen met de deze van de tepel van de borst) in een fluwelen handschoen, een koud en hard ijsje overgoten door volle slagroom (de prostaatmelk of borstmelk, romig en vol).
Achtste niveau: De zin
De zin, het nut van prostaatkanker is dus niet te doden of onmacht te creëren. Net tegenovergesteld, het heeft als doel de macht terug aan de mannen te geven. Een krachtdadige macht, maar zacht en delikaat.
Negende niveau: De wijsheid
De wijsheid van de prostaatkanker is deze van een man die opgeroepen wordt, opnieuw vader, grootvader, dirigent, algemeen directeur, koning, … te worden. In het kort: zich opnieuw te verbinden met het statuut van machtige en moedige leider teneinde de overleving van zijn familie, orkest, onderneming, koninkrijk toe te staan. En op grotere schaal, deze van de menselijke soort.
In het huidige medische ‘anti-aging’-klimaat nemen sommigen hun toevlucht tot testosterone om dit gevoel te verhogen omdat hun zelfbeeld gedevalueerd is. Het doel is echter niet te blijven zoals op 20-jarige leeftijd maar te accepteren dat, met het vorderen van de leeftijd, de seksuele voortplantingscapaciteit vermindert zonder er voor aan macht te moeten inboeten.
De wijsheid bestaat erin de gedaalde voortplantingscapaciteit in te ruilen voor de macht van een magiër, zoals Gandalf in “The Lord of the Rings” of meester Yoda in “Star Wars”, om het beeld van de gedevalueerde man te herstellen.
Het gaat erom de taak (in het geheugen) van beschermer en voeder ten overstaan van zijn nageslacht te verzekeren op informeel niveau, door te werken op de genezing van zijn herinneringen. Want als een man niet meer nuttig is voor de oorlog en de reproductie, zat het beeld dat hij overdraagt aan zijn zonen en kleinzonen hen in staat stellen zich te bevrijden van de problemen van de mannelijke devaluatie.
Het verlies-conflict ten opzichte van het creëren van kinderen, van een nest is :” Ik slaagde er niet in te voeden, te beschermen wat ik creëerde, terwijl ik aan de leiding van de creatie stond”.
Het is aan de man om dit conflict in wijsheid te transmuteren.
Behandeling, verzorging en zelfheling
Alle vergeten parameters die we systematisch terugvinden bij onze patiënten bij het ontcijferen van hun problematiek, werden nog niet onderzocht of bevestigd door wetenschappelijke medische studies. De moderne wetenschap ervaart nog moeilijkheden om emoties en energieën te onderzoeken. Maar de ervaring opgedaan in 30 jaar carrière en de vele gevallen van spontane remissies bevestigen deze hypotheses: de mens moet beginnen met zijn overtuigingen te veranderen, in wijsheid de illusie van onmacht transmuteren. Eenmaal dit conflict is opgelost, is het mogelijk dat de tumor verdwijnt, opgegeven door een bacterie.
Indien de zelfheling niet snel gerealiseerd wordt, biedt de geneeskunde palliatieve zorgen of symptoomhantering aan. Zo wordt het lijden en de snelle tumorale uitbreiding, lokaal of op afstand vermeden.
Het toedienen van oestrogenen, de castratie of een levercirrhose onderdrukken het adenoom.
Men kan ook de prostaat, de tumor chirurgisch verwijderen of het doen inkrimpen met chemo- of radiotherapie. Maar men verwijdert niet datgene wat de hersenen bij de man hebben opgebouwd: dit beangstigende gevoel van onmacht om zijn geliefden te kunnen voeden en beschermen.
Dus brengt men de man in een nog grotere staat van onmacht, omdat hij beroofd werd van zijn voedende en beschermende functies en vaak ook erectiele functies. Dat is het equivalent van een psychische castratie en kan metastasen, en voornamelijk botmetastasen in de hand werken.
Het is niet aangewezen zich onmiddellijk op behandeling van de tumor te storten, zonder voorafgaandelijk de nood van de man te onderzoeken. Er kunnen spontane situaties van zelfheling zijn. Maar indien men het proces of de symptomen niet kan beteugelen, kan bij een levensbedreigende obstructie een allopathische interventie noodzakelijk zijn. Indien er een infectie is, valt het te verkiezen de tumor te laten afbreken door de micro organismen en te laten uitscheiden via de urine.
Voor hen die aan zichzelf werken en een weg van transformatie volgen, kunnen homeopathische remedies en essentiële oliën gebruikt worden, alvorens een toevlucht te nemen tot antibiotica. Zo wordt het helingsproces begeleid eerder dan het te blokkeren.
Besluit
De kwaadaardigheid van de tumor op zich is niet het ware probleem van prostaatkanker. Bij de aanpak ervan, stelt men zich tevreden met het maskeren van de symptomen met chirurgisch, toxisch en bestralend geweld. Zoals bij elke militaire benadering mag deze slechts het ultieme wapen zijn als alle andere manieren hebben gefaald.
De aanpak van de diplomatie bestaat erin het kwaad te temmen door het conflict te ontcijferen dat het getriggerd heeft. Of meer, de prostaatkanker is een sterk signaal om het individu, dat zich verlaagd voelt tot het niveau van een “sub-man”, te helpen zich opnieuw op te richten. Om een verpletterde man terug op weg te zetten.
Een man, tot nul herleid door een afschuwelijk gevoel van onmacht, die gefaald heeft in zijn rol van voeder en beschermer.
Er zijn drie mogelijke gevolgen bij het bewust worden van de symbolische oorzaken van deze ziekte, het veranderen van de overtuigingen hierbij en de transmutatie in wijsheid. In het beste geval wordt het aantreden van een kanker vermeden. In het slechtste geval kan de zelfheling bevorderd worden. Tenslotte kan het een herval vermijden bij hen die reeds andere behandelingen gekregen hebben.
Casus 1: Josef, de schrijver-verleider
Josef wordt beschouwd als een genie in zijn professioneel domein.
Hij deelt zijn bevindingen met de wereld waardoor zijn lezers nog beter het pad naar welzijn kunnen bewandelen. Hij investeert hebben en houden om talrijke klanten te kunnen laten genieten van zijn ontdekkingen.
Met lichte pen slaagt hij er met gemak in zijn gedachten in woorden om te zetten en pareltjes van vooruitstrevende werken te produceren.
Joseph is welvarend in elk domein van zijn leven.
Hij heeft een artistieke kant die hem toelaat meerdere muziekinstrumenten te bespelen, zich toe te leggen op schilderkunst, theater, tot groot genoegen van de dames die hij met gemak verovert.
Zijn leven wordt gekenmerkt door overvloed zowel op professioneel, sentimenteel als financieel vlak.
Deze mooie, grote, slanke, beloftevolle, mentaal en geestelijk getalenteerde man is aantrekkelijk voor en valt voor menige dames.
Verliefd op de liefde, is Josef erg gevoelig voor vrouwelijke toenaderingen maar ook snel verveeld. Hij steekt veel van zichzelf in een relatie maar is er even snel op uitgekeken.
Hij heeft 4 kinderen bij 4 verschillende vrouwen met steeds hetzelfde scenario.
Terwijl hij aanstalten maakte om zijn pelgrimsstaf weer op te nemen en nieuwe horizonten te gaan opzoeken, kondigde zijn levensgezellin aan dat ze zwanger was. Als echte gentleman voelde hij zich verplicht met haar te trouwen en alles in het werk te stellen om zijn gezin te beschermen en te voeden.
Maar Josef voelde zich niet bezield door zijn gezin. Hij voelde veel meer de behoefte om zijn klanten te verzorgen dan wel zijn familie. Hij wou zich eerder storten op zijn onderzoek dan een vader-kloek te zijn.
Elk huwelijk eindigde zo in een scheiding.
Hij beseft dat hij, welstellend als hij is, door een goede alimentatieregeling, zich de moeite bespaart te moeten zorgen voor de opvoeding van zijn kinderen. Dat hij de vrijheid heeft ze te gaan opzoeken wanneer het hem uitkomt, met name: zelden.
Welbespraakt en op zijn gemak in de maatschappij vloeien de woorden vlotjes over zijn lippen en betovert hij de vrouwen die, zelfs na een breuk, continu proberen met hem in contact te blijven. Een man met zoveel mogelijkheden als hij is best moeilijk te schrappen uit je agenda.
Het vergaat zijn klanten op dezelfde wijze. Ze laven zich aan zijn kennis, aanbidden hem mateloos en meten hem een enorme macht toe. Hij is voor vele mannen onder hen een weldoende vader en beschermer van hun innerlijke kind. Talrijk zijn de vrouwen die bij hem het kleine gekwetste meisje in de volwassen vrouw komen genezen.
Voor zijn leerlingen is hij de weg naar de overvloed indien ze erin slagen al zijn kennis te bevatten en toe te passen.
Voor de liefdadigheidsinstellingen die hij steunt via conferenties en zorgen, is hij een melkkoe die de kassa spijst.
Op een mooie dag ontmoet hij Sage op wie hij hals over kop verliefd wordt. Maar Sage heeft de leeftijd van zijn oudste dochter. Dit leeftijdsverschil confronteert hem met zijn ouderdom en op slag wankelt hij.
Zoals bij alle anderen, is hij erin geslaagd haar te verleiden, maar hij vraagt zich af of hij erin zal slagen haar te behouden.
Voor het ogenblik slaagt hij er nog in haar seksueel te bevredigen, maar hoelang nog? Sage heeft 3 zeer jonge kinderen en is er niet toe bereid deze aan de kant te schuiven voor een romance met Josef.
Josef ziet zich zo geconfronteerd met een leven met die kinderen. Hij heeft zich nooit een vader gevoeld en nog minder in een nieuw samengesteld gezin.
De kinderen beginnen op handige wijze het harnas van Josef af te breken, die zich zorgen begint te maken over hen en hun toekomst.Hij houdt zichzelf voor dat hij er niet altijd zal kunnen zijn om hun financiële behoeften te kunnen vervullen.
Zelfs al had Josef genoeg aan enkele uurtjes slaap om te recupereren, hij veroudert en hij begint uitgeput te geraken door het vele beroep dat op hem gedaan wordt op professioneel, sentimenteel en nu ook familiaal vlak.
Twijfel bekruipt hem. Hij voelt zich niet langer de grote leeuw, het grote hert of de grote stier van weleer.
Sage verstaat daarboven de kunst hem fijntjes te wijzen op zijn falende narcistische mechanismen.
Hij verliest beetje bij beetje de fictieve uitvluchten die hij zichzelf voorhield en slaagt er zelfs niet meer in ook maar iets constructiefs te creëren in het familiale en kinderlijke rumoer.
Wanneer hij beseft dat hij prostaatkanker heeft, bevindt hij zich al in terminale fase.
Zijn eerste reactie is een appartement te huren niet ver van huis om zich een nieuwe haven van rust te creëren om een balans op te maken, te graven in zijn kennis en zijn schrandere Sage uit te nodigen er zoete romantische avonden met hem door te brengen.
Josef, voor de eerste keer in zijn leven, kan niet meer volgen op seksueel gebied. Een nieuwe manier van liefdevol samenzijn neemt vorm.
Hij wil zijn professionele carrière op een laag pitje zetten maar realiseert zich dat hierdoor 5 families in financiële problemen komen. Hij voelt zich klem gezet.
Niettemin reduceert hij zijn levensstijl zonder aan de exorbitante alimentaties te raken.
Hij stopt de dienstverlening aan de liefdadigheidsinstellingen hun wanhoopskreten ten spijt.
Hij wordt zich vervolgens bewust van het indrukwekkend aantal mensen die aan hem plakken en zo niet hun eigen innerlijke macht beleven. Hij maakt een einde aan de energievretende relaties.
Hij bevrijdt zijn agenda van onnoemelijke minnaressen die steeds wachten op een nieuw afspraakje en onderkent bij hen de nood aan heling van het kleine gekwetste meisje.
Elke relatie wordt gezuiverd. Sage en hij zien de situatie samen onder ogen.
Josef duikt in zijn genealogie en begrijpt zo nog beter dat zijn leven een exacte kopie is van dat van zijn vader. De gemeenschappelijke punten zijn legio zowel met zijn vader als met andere mannen van zijn stamboom.
Hij begrijpt nu hoezeer zijn gedrag ten opzichte van zijn eigen kinderen pathologisch was, zoals die van meerdere vaders in zijn stamboom ten opzichte van hun kinderen.
Zoals zij, hield hij zich niet bezig met zijn dochters toen ze nog klein waren. Maar zodra ze jongedames werden en met hem begonnen te dwepen, werden ze interessant in zijn ogen.
Hij besefte door de mannen in zijn stamboom te bekijken dat zijn einde net zo zou zijn als dat van hen, indien hij niet zou veranderen.
Zijn ontdekkingen motiveerden hem en toonden aan dat zijn lot in zijn eigen handen lag. Dat het hem toekwam het leven van zijn voorouders niet te herhalen.
Elk domein van zijn leven werd zo weer grondig op punt gesteld.
Elke dag, haalde hij de banden aan met elk van zijn relaties, ervoor wakend een evenwicht te behouden tussen geven en ontvangen, aanvaarden en weigeren.
Hij is van zijn voetstuk gekomen, ontdekte zijn megalomane kant, en vond in zijn binnenste het kleine verpletterde jongetje dat er schuilde na talrijke pijnlijke ervaringen.
Sage, een krachtige vrouw, zo jong als ze nog was, heeft hem geholpen te ontdekken hoe hij een nederige en gevoelige man kon zijn.
Ze heeft hem begeleid bij de heling van zijn gekwetste kind, in de heling van deze man die zijn toevlucht genomen had in het rijk van de dieren en gekozen had voor het gedrag van de dominante leeuw, het hert, de stier.
Omdat hij gewoon de mannen in zijn stamboom wou imiteren. Het was alsof de ziel van Josef in de stamboom was gekomen om te vinden hoe het anders kon en een einde te stellen aan deze transgenerationele herhalingen.
Bevrijd van dat alles kon Josef terug zichzelf worden: een nederige man, liefhebbend en stralend. Hij verloste zich van een fictief evenwicht en hervond een sereen evenwicht in de schoot van zijn omgeving.
Judith Van den Bogaert-Blondiau
Casus 2: Gerard, de slecht verzekerde verzekeraar
Wanneer Gerard Nicole ontmoet, droomt zij ervan geneeskunde te studeren.
Omdat Gerard reeds werkt, is hij in staat Nicole te helpen bij de realisatie van haar droom en beslist haar studies te subsidiëren.
Op het einde van de eerste cyclus, vertrouwt Nicole hem toe te willen specialiseren.
Het vereiste budget is echter aanzienlijk want de universiteit bevindt zich in een verafgelegen stad en ze kan niet elk weekend per vliegtuig naar huis komen.
Omdat Gerard het een lovenswaardig project vindt en een investering voor hun familie in de toekomst, stemt hij toe.
Nicole raakt zwanger tijdens haar eerste specialisatiejaar. Eénmaal geboren, gaat hun dochter Alice wonen bij haar moeder.
Gerard huurt een appartement en neemt een babysitter in dienst om op Alice te passen terwijl Nicole naar de les is en om haar te ondersteunen terwijl ze studeert.
Aan het eind van haar specialisatie bekent Nicole dat ze een Marokkaanse arts heeft leren kennen tijdens haar studies en dat ze met hem naar Marokko wil vertrekken.
Omdat het verboden is in de familie van haar toekomstige echtgenoot niet maagd te zijn, en nog minder moeder, vraagt ze hem te scheiden en wil ze hun 3-jarige dochter Alice bij hem laten.
Gerard is radeloos, verbijsterd, verpletterd, onmachtig, in een bodemloze verwarring. Hoe kan Nicole hem zo behandelen na alles wat hij betaald heeft voor haar? Hij heeft toch de rol van echtgenoot op zich genomen door haar zo te ondersteunen?
Wat is er zo fantastisch aan deze Marokkaanse man opdat ze zelfs zover gaat hun dochter Alice te verlaten? Gerard stort in, gekwetst tot in het diepste van zijn mannelijkheid.
Hij is diep beschaamd over de mogelijke gedachten van de mensen over hem.
Hij vertelt zichzelf dat iedereen zal denken dat hij een onnozel schaap is en dat hij wel seksuele problemen moet hebben opdat zijn vrouw hem verlaat voor een andere man en hun dochter achterlaat.
Hij beeldt zich onophoudelijk in dat deze Marokkaan een gouden minnaar is en stelt zichzelf diepgaand in vraag ten opzichte van zijn vermogens om een vrouw seksueel te kunnen bevredigen.
Hij voelt zich niet meer begerenswaardig en vraagt zich zelfs af of hij het ooit geweest is.
Gezichtsverlies lijdend ten aanzien van hun 3-jarige dochter, die hij enkel in de weekends zag, krijgt hij hulp van zijn schoonfamilie. De ouders van Nicole, verontwaardigd door het gedrag van hun dochter, ontfermen zich over hun kleindochtertje .
Ondertussen zoekt Gerard een manier om zijn professioneel leven af te stemmen op zijn toekomstige leven als vader-voeder.
De babysit van Alice, ten tijde dat Nicole studeerde, komt Alice regelmatige opzoeken en ziet zo ook Gerard op deze gelegenheden.
Zo verneemt hij trouwens het steeds terugkerende verwijt dat Nicole had ten opzichte van hem. Ze vond hem gierig, steeds bezig met geld, altijd aan het rekenen en budgeteren, met de wens te sparen.
Dit nieuws verbrijzelt hem nog meer, omdat deze levensstijl het mogelijk maakte haar studies te subsidiëren.
Van zijn stuk gebracht, weet hij met zijn houding geen raad. Hij weet niet meer hoe hij zich moet gedragen.
Uiteindelijk huwt Gerard Lisa, de babysit, die ondertussen ook arts geworden was.
Op het ogenblik dat Gerards vader, wijnbouwer, beslist met pensioen te gaan, neemt Gerard het besluit om zijn leven over een andere boeg te gooien en vraagt zijn vader het wijnbouwbedrijf te mogen overnemen.
Maar de vader twijfelt aan de capaciteiten van zijn zoon en besluit achter zijn rug om de gronden over te maken aan zijn dochter en schoonzoon, die reeds wijnbouwer was.
Gerard zal hier vanzelfsprekend weer als laatste van op de hoogte gesteld worden. In plaats van gronden te kunnen verbouwen, zal hij er huur voor ontvangen.
Hoe heeft zijn moeder dat allemaal laten gebeuren, achter zijn rug om? Waarom heeft ze niet geprobeerd het patrimonium te laten overgaan van vader op zoon? Deze vragen worden een obsessie.
Gerard is vernederd door de lage dunk die zijn vader heeft van zijn mannelijke capaciteiten. Hij is vernederd door in de ogen van zijn vader als onbekwaam beschouwd te worden.
De moeilijke relaties met zijn omgeving verslechteren nog. Hij voelt zich meer en meer beschaamd over zichzelf, meer en meer onbekwaam om in relatie te treden.
Hij vlucht in zijn werk, het verzekeringsmilieu.
Paradoxaal genoeg, is het daar waar iedereen hem opzoekt. Zijn baas waardeert hem enorm en de studenten die hij inwijdt in de finesses van het financieel systeem, nog meer.
Het ontwaken zal pijnlijk zijn wanneer Gerard beseft dat - buiten de blijken van sympathie - er eerder een gretigheid is bij zijn collega’s om zijn kennis van zaken over te nemen.
Terzelfder tijd wenst zijn nieuwe echtgenote een kind, maar de pogingen falen jammerlijk.
Gerard is teneergeslagen, hoe had hij zich kunnen inbeelden reproductiecapaciteit te bezitten? Hij krijgt het gevoel op alle vlak een ‘loser’ te zijn. De bevruchting zal uiteindelijk medisch geassisteerd moeten worden.
Ondertussen bezoekt zijn ex-vrouw hun dochter Alice één maal per jaar.
Het kwelt hem zijn ex-vrouw zo opengebloeid te zien, en te weten dat ze een zoon heeft waarvoor ze zich heel het jaar door inzet.
Wat maakt dat ze zorg draagt voor haar zoon en niet voor haar dochter? Wat is het verschil? Bij de ontdekking van zijn prostaatkanker, wordt Gerard zich tegelijkertijd bewust van alle vragen die hem ondermijnen.
Het ontdekken van de geschiedenis van zijn stamboom zal een licht werpen in de diepte en hem in staat stellen het gevoel van schuld, onmacht en schaamte te overstijgen. Gevoelens die reeds lang aan hem knaagden.
Hij beseft dat zijn eigen leven resoneert met dat van zijn voorouders. Het stelt hem in staat de oorsprong van de gebeurtenissen te begrijpen en op te houden in zijn eentje het gewicht van de pijnlijke situaties te dragen.
De eerste invariante in zijn stamboom die hem bevrijdt: meerdere vrouwen zijn gestorven waardoor ze meerdere kinderen moesten achterlaten. Hun mannen zagen zich verplicht zich in het zweet te werken om de opvangdiensten voor hun kinderen te betalen.
De stamboom van zijn ex-vrouw, Nicole droeg eenzelfde verhaal.
Het leek hem alsof hun beider atomen zich onbewust verbonden hadden zodat ze konden leiden naar een andere ontknoping van dit terugkerende verhaal.
Door te vertrekken heeft Nicole haar dood kunnen vermijden en uiteindelijk was Alice geen wees geworden, ook al zagen ze elkaar maar eens per jaar.
Hij heeft zo ook begrepen waarom zijn vader hem naar zijn grootouders gestuurd heeft tijdens de borstvoedingsperiode van zijn broertje en hem onophoudelijk verbood zijn moeder te vermoeien.
Het feit dat zijn moeder hem destijds niet beschermd had tegen deze verbanning door zijn vader, had hem verpletterd.
Het onderzoek van zijn genealogie deed hem beseffen dat de mannen een enorme schrik met zich meedroegen hun vrouw te verliezen en dat ze alleen een hele resem kinderen zouden moeten voeden, beschermen en opvoeden.
Daardoor hadden ze de neiging hun vrouwen te overbeschermen en er alles aan te doen hen in leven te houden.
Dit is ook wat Gerard gedaan heeft, in antwoord op de wensen van Nicole. Hij heeft haar niet verhinderd te vertrekken om haar goed en wel in leven te houden. En zelfs niet als zij uiteindelijk wou vertrekken met een andere man.
Dat was ook wat hij momenteel deed met zijn huidige vrouw, die niet ophield zich te beklagen.
Dit inzicht liet hem toe concrete grenzen voor zichzelf te stellen. Zoals te ontdekken dat in de stamboom van zijn nieuwe vrouw er meerdere voortplantingsmoeilijkheden voorkwamen.
Hij stopte met de kerk in het midden te willen houden en zijn schuldgevoel nam drastisch af.
Gerard werd er zich van bewust dat er in zijn stamboom heel wat trauma’s waren rond het thema bescherming en voeding.
Om er maar één te noemen; tijdens de oorlog werd één van zijn grootooms gedurende 4 jaar verborgen gehouden en gevoed door zijn moeder, die hem verboden had te gaan vechten voor het vaderland.
Na de terugkeer van zijn door de oorlog gebroken broers voelde hij zich sindsdien schuldig, zelf niet gevochten te hebben. Hij heeft zichzelf nooit ‘man’ gevoeld en beschouwde zichzelf als een lafaard.
Gerard realiseerde zich zo ook waar die onweerstaanbare behoefte tot sparen, rekenen, investeren om zich te kunnen voeden op de lange termijn, vandaan kwam.
In het familiebedrijf van wijnbouw had geld steeds gediend om gronden aan te kopen om de (re)productie te vergroten.
In de loop der jaren was de spontaneïteit van het moment verloren gegaan. De kleine gekheden die het leven verrassend kleuren ontbraken in de familie.
Gerard werd terug met zijn voeten op de grond gezet en is nu reeds 2 jaar in remissie.
Het sterke aan zijn ontdekkingen is: hij neemt zich voor onbekende wegen te bewandelen en zijn leven weer grootsheid te geven.
Hij stelt zich ontvankelijk voor zijn verlangens en maakt ze waar.
Hij poetst zijn zelfbeeld op en leert van zichzelf te houden door zijn innerlijke rijkdom tot uiting te brengen.
Zijn schaamte vermindert dag aan dag en maakt plaats voor zijn vermogen om recht te blijven.
Casus 3: Paul
Paul is een man waarbij een prostaatkanker werd in gang gezt na de scheiding van zijn zoon. Hij is razend op zijn zoon en verwijt hem zijn dochter te verlaten en zich niets van haar aan te trekken, hoewel dat niet zo is. In feite brengt de scheiding van zijn zoon hem terug in zijn eigen verhaal. Hij had namelijk een buitenechtelijke dochter waarvan hij pas laat het bestaan vernomen had en zich verwijt zich niet over haar ontfermd te kunnen hebben. Daarbij heeft hij nog een gehandicapte dochter. De scheiding van zijn zoon brengt hem terug naar zijn eigen onmacht op 2 niveaus. Het wordt de uitlokkende factor voor zijn prostaatkanker.
Judith Van den Bogaert-Blondiau
