Artikel gepubliceerd in Change magazine nr.105
📌 Bekijk het oorspronkelijke artikel in PDF
Zoals ook Anne Ancelin-Schützenberger, pionier in dit vak, reeds benadrukte, neemt de psycho-genealogie een overheersende plaats in bij de manier waarop de decodering van ziekten wordt benaderd. Om een pathogeen conflict op te lossen is het vaak noodzakelijk er de transgenerationele oorzaak van op te sporen en de emotionele lading ervan te bevrijden. teneinde dit proces te bespoedigen, heeft Eduard Van den Bogaert een ongebruikelijk therapeutisch middel ontwikkeld dat voor iedereen toegankelijk is, m.n. een ‘instant-stamboom’ die beroep doet op het onbewuste en gebruik maakt van ericksoniaanse hypnose. Een snelle schets om het leven een andere wending te geven, een tekening om de controle over de eigen bestemming terug te winnen.
Aandacht!
Om maximaal voordeel te halen uit dit artikel, nodig ik je uit om een korte oefening te maken alvorens over te gaan tot het lezen van dit artikel. Neem een groot stuk papier en teken hierop op instinctieve en spontane wijze binnen de twee minuten je stamboom. Eén enkele richtlijn: denk zo weinig mogelijk na over ‘een eventuele goede manier van handelen’ tijdens deze oefening. Bij het doornemen van het artikel zullen enkele sleutelelementen aangereikt worden die je zullen toelaten je tekening te decoderen. Teneinde je niet te beïnvloeden, hebben we doelbewust geen voorbeelden toegevoegd aan dit artikel.
Wat als een boom de transmissie en zelfs het ontstaan van ernstige ziekten kan voorkomen en zelfs genezen? Niet zomaar een boom, maar een boom waaruit iedereen voortkomt: je stamboom. Belachelijk hoor ik je denken?
Niet volgens Eduard Van den Bogaert. “Mijn zus is op vierjarige leeftijd verlamd geraakt ten gevolge van de toediening van een vaccin. Daar ik niet in fataliteit geloof, heb ik geprobeerd te begrijpen waarom deze handicap ‘haar overkomen’ is. Het is de genealogie die mij het antwoord heeft gegeven”, legt hij uit. En het is zo dat deze arts die zijn opleiding genoot aan de ULB en gespecialiseerd is in de klassieke homeopathie en in medische decodering van ziekten, uitlegt hoe de genealogisch werkende psychoanalytica Jeanne Bastin hem op het pad heeft gezet van zijn overgrootmoeder langs zijn moeders kant die overleden is bij de geboorte van haar derde kind. “Ze heeft mij niet kunnen uitleggen wat de exacte link was tussen de handicap van mijn zus en deze voorouder, maar ze heeft mij wel aangemoedigd om de antwoorden te zoeken in die richting van mijn afstamming en dit op basis van een berekening van de namen, voornamen en positie in de familieopstelling”, vervolgt Eduard Van den Bogaert.
“De waarheid kwam aan het licht een jaar nadat ik mijn kennis in de genealogie had geperfectioneerd.” Niet iedereen interpreteert echter ‘perfectionering van kennis’ op dezelfde manier. Sommigen opteren voor de wedloop naar opleidingen en compulsieve lectuur van gespecialiseerde werken. Anderen proberen zich af te zetten tegen de conventies en gewoonten om onderzoek te stimuleren ten voordele van het grote publiek. Eduard Van den Bogaert maakt resoluut deel uit van deze tweede categorie. Het bewijs hiervan wordt geleverd door zijn ‘arbre minute’, zijn instant-stamboom, een middel dat hij ontworpen heeft op basis van de ‘genosociogrammen’ (1) van Moréno (ontwikkeld door de professoren Anne Ancelin- Schützenberger en Serge Tisseron), en op basis van de kennis van de psychoanalytici Didier Dumas en Jeanne Bastin, Claude Sabbah en Gérard Athias, zonder die van zijn echtgenote, de coach Judith Van den Bogaert-Blondiau te vergeten.
Fouten die onbewust gemaakt worden bij het opstellen van onze instant-stamboom en die ons op weg helpen naar genezing.
Zoals zijn naam, de instant-stamboom, doet vermoeden, is het de bedoeling je stamboom te tekenen zonder voorafgaande kennis en dit binnen de twee minuten. Omdat dit vrijwel onrealiseerbaar is, creëert deze oefening ter hoogte van de hersenen een ‘micro-overstress’ die de patiënt (de verwijzing naar personen kan hier en in het verdere verloop van de tekst zowel op een man als een vrouw betrekking hebben) ertoe brengt symptomatische fouten te maken in zijn geschiedenis. Deze fouten die in feite feedback zijn van het onbewuste, zullen het startsein geven voor de heling.
Elk symbool, blanco, punt … zwart op wit neergeschreven op papier heeft een betekenis die ontcijferd wordt in functie van biologische gegevens. Zoals een man en een vrouw biologisch verschillend zijn, moeten ze in de stamboom gematerialiseerd worden door duidelijke symbolen, idealiter door een driehoek voor de man die naar de kop van de spermatozoïde verwijst en een cirkel voor de vrouw als verwijzing naar de eicel. Als een patiënt slechts één symbool gebruikt om de mannen en vrouwen van zijn stamboom voor te stellen, zou dit, vanuit zijn afstamming, kunnen wijzen op homoseksualiteit of een zekere verwarring kunnen aantonen op het gebied van de geslachten (vrouwelijke mannen, mannelijke vrouwen…).
Lijnen afbreken of zelfs vergeten is eveneens onthullend voor bepaalde programma’s. We stammen allemaal af van een vader en moeder die op één of ander moment van hun leven verbonden zijn met elkaar. Als iemand nalaat ze met elkaar te verbinden of nalaat zichzelf ermee te verbinden, duidt dit op een zekere vorm van vervreemding, m.a.w. een gebrek aan verbinding Deze situatie komt veel voor in de maatschappij, maar wordt volledig genegeerd. De plaats en de manier waarop individuen zich positioneren in de stamboom brengt heel wat verrassingen aan het licht. Ieder mens is één, van het Franse ‘un’ en dus ‘un-ique’. In die hoedanigheid moet hij een duidelijke plaats hebben binnen zijn boom. Echter, een ontelbaar aantal mensen plaatsen zich net boven een afstammeling of net onder een ascendant waarbij hetzij een dominantie, hetzij een onderdanigheid wordt gesuggereerd.
Het is dus door de stamboom samen met de patiënt te decrypteren, te ontleden en door hem te helpen woorden te vinden bij hetgeen hij getekend heeft, dat de patiënt zich realiseert dat dit overeenstemt met hetgeen hij beleeft binnen een familie. Op deze wijze wordt hij zich volledig bewust van de familiale programma’s die zich afspelen en kan hij ermee stoppen ze passief te ondergaan.
Zoals in de alchemie het proces van lood om te zetten in goud in drie fasen verloopt: van ‘l’œuvre au noir’ via ‘l’œuvre au blanc’ naar ‘l’œuvre au rouge’, kan deze vergelijking ook hier gevolgd worden.
Wanneer deze eerste etappe (l’œuvre au noir) beëindigd is, kan de tussenfase (l’œuvre au blanc) beginnen, de witte ‘neutrale’ periode: een werk van ‘net uitschrijven’ en van herstructurering. De deelnemers worden uitgenodigd om hun stamboom opnieuw uit te tekenen op basis van de opmerkingen/verbeteringen van de arts. De doelstelling van de stamboom bestaat erin de vrijheid, gelijkheid en verwantschap tussen alle leden van de stamboom te bevorderen. Ieder voor zich moet een kolom hebben die gelijk is met die van de anderen maar toch fundamenteel verschillend waarbij ieder de vrije keuze heeft tussen hemel en aarde en tegelijkertijd verbonden is met zijn aardse ‘broers en zussen’. Uit het voorgaande kan men dus afleiden dat een kolom die breder is dan de andere een behoefte aan dominantie of overheersing verraadt. Verticale kolommen van verschillende afmetingen verraden dan weer verschillende variaties in de machtsverhoudingen. Horizontale lijnen die dicht bij elkaar liggen of juist ver uit elkaar getuigen uiteindelijk van de pathologische nabijheid of verwijdering tussen de generaties.
//========
De voordelen van deze stamboom zijn veelvuldig: hij is gratis, is op iedereen toepasbaar vanaf de kindertijd en laat toe om het familiale geheugen dat aan de basis ligt van ziekten, ongelukken of ontwrichtende conflicten te deprogrammeren.
//========
De coaching gedaan door Judith, de echtgenote van Eduard, helpt de protagonisten om hun terugkerend vast element te achterhalen (de gebeurtenis die zich van generatie op generatie herhaalt) dat zich als een filigraan (watermerk) overal in de stamboom verstopt. Alhoewel de patiënten zich er niet noodzakelijk van bewust zijn, is deze fase cruciaal omdat ze het begin is van het herstel van één of meerdere zichzelf herhalende transgenerationele programma’s. Als ze zichzelf hun stamboom horen vertellen en als ze daarna de lijnen correct uittekenen, gebruiken de patiënten drie zintuigen: het auditieve, het visuele en het kinesthetische. Deze bewustwording veroorzaakt de activering van bepaalde genen en de desactivering van bepaalde andere genen. Zo gauw het geheel gestructureerd, geïnformeerd en geordend is, kan het echte werk (l’œuvre au rouge) of het omzetten in goud beginnen. Het is trouwens zeer waarschijnlijk dat daar het meest innovatieve element ligt.
Vervolgens wordt een beroep gedaan op de Ericksoniaanse hypnose om in het innerlijke van iedere persoon op zoek te gaan naar het geheugen, de herinnering aan zijn voorouders. Deze connectie laat toe om dit familiegeheugen te ondervragen over datgene wat in het leven van de voorouders het meest ontbrak, waardoor situaties van ziekten, verlaten worden, ongelukken gecreëerd werden … die vervolgens van generatie op generatie werden doorgegeven.
Het belang van deze oefening ligt voornamelijk in het herbronningswerk (aan de voorouder symbolisch aanbieden waaraan hij gebrek heeft gehad) en in de verzoening die erop volgt (zijn voorouder geruststellen en hem het beste aanbieden wat hij had kunnen bereiken bij leven).
Het is mogelijk om dit werk te delen met zijn partner en het dan ook door te geven aan zijn kinderen die het dan weer kunnen doorgeven aan hun partners en hun nageslacht om zo de stamboom te bevrijden en de zichzelf herhalende programma’s te annuleren die zich tot dan in de genen hadden ingeschreven, verzekert dr. Eduard Van den Bogaert.
De stamboom bevrijden
De genen vormen een ongelooflijke gegevensbank. De informatie die ze bevatten komt tot uiting wanneer het individu ze nodig heeft, zelfs als het in de meeste gevallen volledig onbewust is. Het volstaat echter de omstandigheden te begrijpen waarin de genen geactiveerd worden om een einde te maken aan wat sommigen als een vloek bestempelen en de stamboom te bevrijden. Onder mijn patiënten bevinden zich twee leden van een familie die allebei een genetische ziekte hebben die uniek is in de wereld. Deze ziekte heeft als bijzonderheid de zieke op te sluiten in zijn eigen lichaam: afasie (2) en algemene paralysie met de dood tot gevolg. Door te werken op hun stamboom hebben we de oorsprong en vooral het belang begrepen van deze pathologie. Er moest teruggegaan worden tot een oude burgemeester waarvan het graafschap onder Pruisische bezetting viel, alvorens alles duidelijk werd.
Het verhaal lijkt op een roman: de Pruisische koning die door dit deel van het territorium wou trekken werd geconfronteerd met een ‘fin de non-recevoir’ door de voorvader (de burgemeester) die om te overleven verplicht is geweest zich te verstoppen in uiterst moeilijke omstandigheden… die vreemd genoeg sterk lijken op de eigenschappen van deze ziekte: immobilisme en stilte. De stamboom heeft ons toegelaten in te zien dat de pathologie systematisch verbonden was met een autoriteitsprobleem bij de afstammelingen. Met andere woorden: deze ziekte ‘laat hen toe’ ‘hun mond te houden’ en ‘niet meer te bewegen’ in aanwezigheid van de autoriteit om in leven te blijven. Behalve dat datgene wat destijds deze voorvader het leven heeft gered (statisch en zonder stem) vandaag zijn afstammelingen vernietigt.
Sinds deze onthulling is één van de patiënten erin geslaagd om de symptomen van haar ziekte aanzienlijk te verminderen. Door zicht te krijgen op alle delen van de puzzel heeft mijn patiënte een zin kunnen geven aan de ziekte waaraan ze lijdt en vond ze het niet meer ‘nodig’ om ziek te zijn! Wat de andere patiënt betreft (haar zoon), deze wacht momenteel op de uitslagen van de genetische test om te weten of hij drager is van het gen of niet. Eduard Van den Bogaert ontkent zeker het bestaan van de vrije wil niet maar voegt eraan toe: “Ik denk dat we allemaal volledig vrij zijn om onze bestemming te kiezen maar niet zonder een grondig werk op onszelf. Zonder dat zijn we dermate geconditioneerd dat we het ons zelfs niet kunnen inbeelden.”
Het is dus door de stamboom van de patiënt samen met hem te ontcijferen en door hem te helpen om woorden te vinden voor hetgeen hij getekend heeft, dat hij zich realiseert dat dit overeenstemt met hetgeen hij beleeft in zijn familie. Hij wordt zich aldus volledig bewust van de familiale programma’s en kan ermee ophouden ze passief te ondergaan.
De basis van het decoderingswerk van Eduard Van den Bogaert: de stamboom.
Deze werd ontworpen als een zo getrouw mogelijke replica van de biologische fenomenen. Elke getekende lijn symboliseert een levenslijn: man/vrouw, ouders/kinderen… Echter, waar de ‘klassiekers’ zich ertoe beperken de verschillende protagonisten te verbinden door één enkele lijn, vermenigvuldigt Eduard (die zich heeft laten inspireren door de kennis van Jacques Salomé op gebied van relaties) ze bij de vleet! De leden van een koppel zijn met elkaar verbonden door een veelvoud van verbindingen waarbij het van belang is deze te tonen teneinde ze in detail te kunnen analyseren. Ook al is de universele liefdesband tussen twee mensen vaak die waaraan men het eerste denkt, toch is hij verre van de enige band die twee mensen verbindt. Deze kan inderdaad zijn oorzaak vinden in een reële en/of virtuele vriendschap of bij buren, wat reeds twee verbindingen zijn. Sommige koppels wensen vervolgens hun relatie te officialiseren door zich te verloven en/of door een burgerlijk en/of religieus huwelijk aan te gaan. Hierdoor hebben we dus al zes connecties. Als ze samen een kind hebben, verbindt een bijkomende connectie hen: die als ouder. Dat is dus zeven. Uiteindelijk, als ze ook nog business partners of collega’s zijn, dan is het een werkrelatie die hen verbindt. Hiermee zitten we dus aan acht.
Als al deze verbindingen getekend zijn, observeert de geneesheer ze onder de loep: zijn sommige dikker getekend dan andere. Verraden ze een breuk? Snijden de lijnen elkaar? Overlappen ze het symbool ? Niets is toevallig, laat dat duidelijk zijn.
Wanneer de boom het woord bevrijdt
Annie lijdt aan multiple sclerose. Tijdens de consultatie tekent ze een ‘perfecte’ stamboom op één uitzondering na: ze verwisselt de plaats van haar vader en haar moeder in hun respectievelijke familie op een zodanige wijze dat de lijnen die hen verbinden niet onderbroken worden. Door zich te verdiepen in het werk, ontdekt de arts dat Annie deze ziekte heeft ontwikkeld de dag dat haar partner begonnen is met de organisatie van sportieve evenementen in het buitenland, tevens het startpunt van een overspelige relatie. Deze geschiedeni vond resonantie met hetgeen haar moeder had meegemaakt die bedrogen werd door haar echtgenoot tijdens de oorlog. Onbewust kon Annie het niet verdragen dat iemand, ongeacht het een broer of zus was, zich symbolisch tussen haar ouders kwam zetten in de stamboom die ze tekende.
Bij gebrek aan macht om de mannen van haar clan te paralyseren zodat ze niet vreemd kunnen gaan, heeft zij de paralysie tegen haar eigen lichaam gekeerd. Het goede nieuws evenwel is dat Annie, sinds ze de vinger op haar ziekte heeft kunnen leggen, genezen is. Dit was het ontbrekende deel van de puzzel die haar belette om zichzelf in de diepte te begrijpen, concludeert Eduard Van den Bogaert. Het volstaat de omstandigheden te begrijpen waarin de genen geactiveerd worden om datgene wat sommigen als een vloek bestempelen, te beëindigen.
Voetnoten
(1) Een genosociogram is een soort stamboom die spontaan gemaakt wordt (m.a.w. zonder opzoekingen of bijkomende informatie) en die aangevuld wordt met de belangrijke gebeurtenissen in het leven (met hun datum en verbanden) en met de affectieve context (sociometrische verbanden die door pijlen of gekleurde strepen worden aangeduid). Bron: www.geneasens.com
(2) Spraakstoornis met mutisme als gevolg Eduard en Judith Van den Bogaert zullen in de winter een boek uitbrengen in het Frans over de methode van de instant-stamboom, dit werk zal rijkelijk geïllustreerd zijn met klinische gevallen met decodering van de tekeningen.
Bekijk de video presentatie : 